Czy warto przeczytać Anioły jedzą trzy razy dziennie Grażyny Jagielskiej (Znak 2014)? Początkowo nie zwróciłam uwagi, na nazwisko autorki. Do głowy dotarła tylko natarczywa zachwalająca reklama, świetny PR i obiecujący tytuł. Dopiero trzymając książkę w rękach rzuciło mi się w oczy, że to żona Wojciecha Jagielskiego - wcześniej właśnie jakoś mi tu umknęło. A to wiele zmienia w odbiorze...
Źródło:matras.pl
Tytuł był bardzo obiecujący. Nastawiłam się na wiele. Niestety zawiodłam się - chyba zawsze tak jest, gdy oczekuje się zbyt wiele. Książka zdecydowanie do przeczytania na raz i do odstawienia na półkę. Mimo, iż skłania do refleksji i po jej przeczytaniu w głowie będą Wam kłębić się myśli o życiu. Nie ukazuje ona świata w pięknych kolorach. Pokazuje raczej jak dużą paletą szarości obdarzona może być psychika człowieka. Uwrażliwia. Szczególnie przypadł im do gustu opis Karolinki - kobiety po trzydziestce, która myśli, że jest aniołem. Dwunastoletnim. Inne postacie opisane są schematycznie. Chce wierzyć, że to dlatego by chronić ich anonimowość.
Wydaje mi się także, że ktoś nie związany lub zainteresowany w żaden sposób psychologią, terapią czy medycyną, nie do końca będzie w stanie zrozumieć funkcjonowanie opisanych pacjentów szpitala. Są przedstawieni zbyt fragmentarycznie, zbyt pobieżnie. I jeszcze jedno, zbyt dużo tu przekleństw. Tak, wiem - zawarty jest w nich duży ładunek emocjonalny. Ale ten sam ładunek można zawrzeć także w inny sposób. Tego mi tu brakuje.
Czytaliście? I jak wrażenia?
Nie słyszałam o tej książce. Faktycznie, tytuł jest ciekawy i zachęcający do wyobrażenia sobie tego, co może być w środku - sama już miałam pewną historię. :)
OdpowiedzUsuńostatnio usłyszałam o niej w pytaniu na śniadanie zaciekawiła mnie strasznie dziś własnie przyniósł ją listonosz
OdpowiedzUsuńSkoro się zawiodłaś to mam mieszane uczucia, a tak się napaliłam na tę pozycję :)
OdpowiedzUsuń