Strefy wolne od dzieci

Do napisania wstępu do tego posta zabierałam się kilka razy. Zaczynałam, dochodziłam do wniosku, że to nie to, kasowałam. Oczywiście powtórzyłam to kilka razy. Nie wiedziałam jak zacząć. A chciałam zacząć mądrze - bo temat, który tym razem będzie poruszony dotyczy całego społeczeństwa. Dotyczy też Ciebie - nie zależnie od tego czy jesteś rodzicem, czy nie.

Ostatnio bardzo głośno jest o tak zwanych strefach wolnych od dzieci. Temat dość kontrowersyjny, więc otwieram dyskusję. Piszcie śmiało w komentarzach co o tym myślicie. Ja poprosiłam o wypowiedź dwie blogerki, które według mnie mają jak najbardziej dobry i racjonalny sposób patrzenia na świat.

 

Źródło:http://l1.yimg.com/bt/api/res/1.2/8PLB5x1RBxYRawiEhLOdSw--/YXBwaWQ9eW5ld3M7cT04NTt3PTMxMA--/http://media.zenfs.com/en-US/blogs/partner/mr_3ade3b440c0e15.jpg

Co sama natomiast myślę o strefach wolnych od dzieci? Cóż pierwsza moja myśl była czymś mniej więcej pomiędzy wielkim szokiem, że ktoś wpadł na taki pomysł, a jednocześnie złością na społeczeństwo, że w ogóle brane jest coś takiego pod uwagę. Korczakowskie Nie ma dzieci - są ludzie jest bardzo bliskie nie bez powodu. Uważam, że każda istota ludzka ma takie sama prawa niezależnie od wieku. A stworzenie takich stref byłoby zwykłą segregacją ludzi. W moim odczuciu identyczną jak wydzielenie miejsc w USA tylko dla czarnych swego czasu. Innymi słowy pomysł na samym początku  był u mnie skreślony.

Temat nie dawał mi jednak spokoju - skoro ktoś to wymyślił to musi mieć jakieś plusy - powtarzałam sobie. I jest! Znalazłam! Kobieta, która poroniła lub której dziecko niedawno zmarło. Tak, takiej kobiecie widok małych dzieci mógłby sprawiać przykrość. Ale z drugiej strony - dzieci są cześcia społeczeństwa. Nie można ich unikać cały czas. Jeżeli taka kobieta odizoluje się od nich całkowicie to i tak finalnie będzie musiała wrócić do normalnego życia, gdzie spotykać będzie dzieci. A po dłuższym okresie taki powrót może być jeszcze bardziej bolesny.  Wciąż jestem więc na NIE odnośnie takich stref.

Chciałam jednak poznać, i nadal chcę, zdanie innych na temat taki stref.

O wypowiedź na ten temat poprosiłam między innymi Hattu z http://call-me-hattu.blogspot.com/

Strefy wolne od dzieci, odsyłanie matek karmiących piersią np. w galeriach handlowych do... toalet (czy ktoś zaproponowałby dorosłemu człowiekowi zjedzenie kebaba w toalecie?) - co jeszcze? Może niedługo rodzice z dziećmi będą musieli podróżować w specjalnie wydzielonych przedziałach i dostaną zakaz wstępu do określonych dzielnic? Wiem, że ostatnie przykłady są już dosyć jaskrawe, ale logicznie rzecz ujmując, przecież podobny schemat postępowania już kiedyś funkcjonował...

Potrafię zrozumieć umiłowanie spokoju, z namaszczeniem pielęgnowanie i egzekwowane przez niektóre osoby, ale zbyt skłonni stajemy się do egoizmu. Widzimy bardzo wyraźnie czubek własnego nosa i lubimy dbać o własną wygodę. A rodzić z 3-latkiem przy stoliku obok? Och, toż to się nie godzi... Hałaśliwy, dziecko zbyt ciekawe świata, posiedzieć w spokoju nie można. Ludzie, nie dajmy się zwariować :) Rodzicowi, który podejmuje się wyjścia na miasto z maluchem, z miejsca stawiałabym najlepszą kawę w lokalu. Przecież to nie działa na zasadzie: łapię klucze, portfel, komórkę i jestem gotów do wyjścia. Kto ma bobasa w rodzinie (lub wśród znajomych) ten wie, że wypad z maluchem choćby za zakupy to często spore logistyczne wyzwanie.

Osobiście podziwiam kobietki, które nie zamykają się z dzieckiem w domu, tylko biorą pociechę do wózka, do tego masę niezbędnych gadżetów (butelka, pieluszki, zabawki, zasypki i matka tylko raczy wiedzieć, co jeszcze), pociągają usta szminką i idą na miasto, by po prostu, tak po ludzku, spotkać się z koleżanką na kawie, załatwić swoje sprawy i przede wszystkim – nie uzależniać swojego trybu życia od oczekiwań dziwnych ludzi wobec rodziców. Rodzic też człowiek i ma prawo do spokoju i normalności. Strefy wolne od dzieci?Poproszę w zamian strefy wolne od egoizmu.

A jakie jest zdanie Pauliny z  http://mlodypedagog.blogspot.com/

Strefy wolne od dzieci – brzmi dość nieprzyjemnie. Sprawia też wrażenie, że osoba decydująca się wprowadzić taką strefę: - nie rozumie że dzieciństwo jest częścią naszego życia; - ogranicza rodziny, które razem chcą spędzić czas.

A jednak widzę pewien sens w tym, że osoba prowadząca restaurację, czy charakterystyczny sklep (bo w takich miejscach wyobrażam sobie strefy wolne od dzieci), podejmuje takie działania. Niektórzy rodzice pozwalają dziecku na wszystko i akceptują wiele jego nieodpowiednich zachowań. I tak jak niedawno bary w centrum Krakowa zdecydowały się nie wpuszczać Brytyjczyków, którzy mocno się awanturowali, tak wyprasza się z różnych miejsc dzieci, które dają o sobie znać i czasami dokonują również zniszczeń. A przy tym wszystkim opiekun nie reaguje na nieodpowiednie zachowanie dzieci.

Można by powiedzieć, że nie w każdych rodzinach tak się dzieje, bo przecież sama napisałam, że sprawa dotyczy niektórych rodziców. Jestem jednak sobie w stanie wyobrazić, że problem jest na tyle duży, że właściciel decyduje się na wprowadzenie takich ograniczeń.

Za to jest mnóstwo miejsc specjalnie przygotowanych dla całej rodziny. Z nich na pewno warto korzystać.

A jakie jest Wasze zdanie na temat sfer wolnych od dzieci? Jakie według Was mają one plusy i minusy? Chcecie, żeby takie strefy powstały?